Όλοι γνωρίζουμε οτι ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου (αν και μετά λύπης μου μπορώ να σας πω οτι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αξίζουν να έχουν ένα τόσο χαρισματικό και υπέροχο πλάσμα δίπλα τους)
Αυτά τα μαγικά ζώα λοιπόν, έχουν δυνατότητες που σε μας φαίνονται υπερφυσικές. Μία εξ αυτών είναι το ότι μπορούν να προβλέψουν έγκαιρα και να μας ειδοποιήσουν για κάποια επερχόμενη υπογλυκαιμία η υπεργλυκαιμία.
Στους περισσότερους αυτό ακούγεται ασύλληπτο και πολλές φορές εκτός πραγματικότητας.
Με την κατάλληλη εκπαίδευση όμως, με πάρα πολλή προσπάθεια, με επιμονή και πλάνο μπορούμε να καθοδηγήσουμε τον σκύλο στο να γίνει πέρα από φίλος μας και ένας εξαιρετικός βοηθός. Αυτά που γράφω τα γνωρίζω ίσως όσο λίγοι στην Ελλάδα, καθώς μαζί με τη σύζυγό μου Σοφία, είχαμε την τιμή και τη χαρά να εκπαιδεύσουμε τον πρώτο σκύλου ανίχνευσης διαβήτη στην χώρα μας και να βιώσουμε βήμα βήμα αυτή την εμπειρία. Ο σκύλος στον οποίο αναφέρομαι είναι η Sugar, ένα πλάσμα πού έφτασε να λατρεύεται σε κάθε σημείο της χώρας μας. Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσοι άνθρωποι είτε στην Αθήνα, είτε στην επαρχία, μας σταματούν στο δρόμο για να μας χαιρετήσουν και πρωτίστως για να τη χαϊδέψουν.
Η εκπαίδευση της Sugar ξεκίνησε το Φθινόπωρο του 2015, όταν επέστρεψα από το τελευταίο μου εκπαιδευτικό ταξίδι από το εξωτερικό. Η δική μου εκπαίδευση βέβαια, είχε ξεκινήσει τρία χρόνια νωρίτερα. Συγκεκριμένα το 2012 άρχισα να αναζητώ έγκυρες πηγές, βιβλιογραφία, φορείς και ανθρώπους οι οποίοι είχαν εκπαίδευσει η ζούσαν με έναν σκύλο ανίχνευσης διαβήτη.
Ήταν πραγματικά μία πολύ δύσκολη περίοδος καθώς οι πήγες και οι πληροφορίες ήταν δυσεύρετες. Από την άλλη η εκπαίδευση ενός τέτοιου σκύλου φάνταζε βουνό στο κεφάλι μου.
Σιγά-σιγά και σταδιακά βρήκα ανθρώπους οι οποίοι με κατεύθυναν, παρήγγειλα βιβλία εκπαιδευτών από το εξωτερικό, είδα βίντεο συναδέλφων και άρχισα να σχηματίζω μία πρώτη εικόνα για το πως πρέπει να δουλέψω και να κινηθώ. Οι πρώτοι άνθρωποι που με βοήθησαν ήταν δύο Αμερικανοί συνάδελφοι οι οποίοι έχουν οι ίδιοι διαβήτη και επομένως τους ήταν πολύ πιο εύκολο να αισθανθούν ενσυναίσθηση και νοιάξιμο για κάποιον άνθρωπο από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού που χρειαζόταν τη βοήθειά τους.
Όταν ένιωσα ότι έχω κατανοήσει τους βασικούς πυλώνες της συγκεκριμένης εκπαίδευσης ταξίδεψα πρώτα στη Γερμανία και εν συνεχεία στην Ιταλία για να δω από κοντά και στην πράξη το πώς εκπαιδεύονται τέτοιοι σκύλοι. Κοντολογίς η ενασχόληση μου με το συγκεκριμένο κομμάτι πήρε περίπου τρία χρόνια.
Επιστρέφοντας λοιπόν στην Ελλάδα, ένιωσα έτοιμος και με την σπουδαία και καίρια συνδρομή της Σόφιας ξεκινήσαμε την εκπαίδευση της Sugar στο κομμάτι ανίχνευσης υπογλυκαιμίας.
Η συγκεκριμένη εκπαίδευση βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
-Στο να κατανοήσει ο σκύλος την μυρωδιά της υπογλυκαιμίας.
-Στο να τον διδάξουμε ένα συγκεκριμένο σινιάλο ειδοποιήσης.
-Και τέλος στο να εκπαιδευτεί να διακρίνει τη συγκεκριμένη μυρωδιά επάνω στο σώμα του ανθρώπου ανεξαρτήτως συνθηκών.
Πρόκειται για μία σύνθετη και χρονοβόρα διαδικασία η οποία χρειάζεται δέσμευση από την πλευρά του ανθρώπου, καθοδήγηση και εμπειρία από την πλευρά του εκπαιδευτή, ταλέντο και ισορροπημένο χαρακτήρα από την πλευρά του σκύλου.
Οι σκύλοι που ζουν δίπλα μας δεν είναι μηχανήματα αλλά ζωντανοί οργανισμοί με ότι αυτό συνεπάγεται.
Γράφω το συγκεκριμένο κομμάτι γιατί πολλές φορές αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν ότι με ένα σκύλο ανίχνευσης υπογλυκαιμίας δεν θα χρειαστεί να κάνουν τίποτα. Έχουν την λανθασμένη εντύπωση ότι ο σκύλος με ένα μαγικό τρόπο θα κάνει τα πάντα.
Η γυναίκα μου Σοφία (εχει διαγνωστεί με διαβητική τύπου 1) έχει την άποψη ότι σαφώς βοηθα πάρα πολύ ο σκύλος, αλλά απ’ την άλλη δεν είναι ένας superman με τέσσερα πόδια. Το πρώτο που χρειάζεται είναι να γνωρίζει ο ίδιος ο άνθρωπος το διαβήτη του. Να ξέρει πώς να χειρίζεται τη φαρμακευτική του αγωγή, να ασχολείται με τη φυσική του κατάσταση και τη διατροφή του. Και εννοείται να αγαπάει τον σκύλο!
Πιστέψτε με δεν είναι αυτονόητο αυτό που γράφω… Έχει τύχει να μιλήσω με ανθρώπους οι οποίοι με προσέγγισαν για να συζητήσουμε το ενδεχόμενο εκπαιδεύσης χωρίς να αισθάνονται σίγουροι ότι μπορεί να αναλάβουν βασικες, συγκεκριμένες και απαραίτητες δέσμευσεις.
Να έχουν την υπομονή να τον μεγαλώσουν, να έχουν τη διάθεση να ασχοληθούν με την καθημερινότητα του, να μπορούν να φτιάξουν ένα σωστό πρόγραμμα καθημερινότητας, και πάνω από όλα να τον θέλουν δίπλα τους!
Μία αμερικανίδα δασκάλα μου η κ. Debby Kay, από τις πρώτες διδαξασες της συγκεκριμένης εκπαιδεύσεις μου είχε δώσει μία εξαιρετική συμβουλή:
” Βασίλη θα ξεκινάς πάντοτε λέγοντας στους ανθρώπους τις υποχρεώσεις του απέναντι σε έναν σκύλο. Αν δεις ότι δεν μπορούν να δεσμευτούν, πολύ απλά δεν θα ξεκινάς συνεργασία”
Είναι κάτι το οποίο το ακολουθώ ευλαβικά και κατά γράμμα. Εν κατακλείδι για να μπορέσουμε να πάρουμε βοήθεια από τον σκύλο, πρέπει πρωτίστως να γίνουμε ομάδα. Πρέπει να δημιουργηθεί σχέση και ο σκύλος να νιώσει καλά μαζί μας.
Αν υπάρξουν αυτές οι συνθήκες τότε όλα μπορούν να πάνε εξαιρετικά. Έτσι συνέβη με την Δανάη και την Μelody, αλλά και τον Μίνωα και την Cookie, ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα και εκπαίδευσαμε τα σκυλιά τους με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Βασίλης Μπορομποκας
Επαγγελματίας εκπαιδευτής σκύλων
www.happydogs.gr
Instagram: vasilis_borompokas
6979 114039
